Woensdag 15 maart

Vandaag kunnen we kiezen voor een dagje hotel of een boottocht, we kiezen voor de boottocht net als de rest van de groep. Dus stappen we weer in de bus want het is wel een stukje rijden. We gaan naar Cano Negro.

Na een uurtje rijden houden we een korte pauze bij een bruggetje waar allemaal leguanen in de bomen liggen. Flinke jongens!

Als we daarna verder rijden zien we het landschap ook veranderen, we verlaten het regenwoud. Je kunt dat zien aan de bomen, die hier kleinere bladeren hebben. Dat is omdat ze hier het water langer vast willen houden, terwijl in het regenwoud het water zo snel mogelijk weg moet en dat glijdt dan langs die grote bladeren. We zien ook prachtige bomen vol gele bloemen, maar een foto maken vanuit de bus is niet te doen. Wie weet zien we ze nog een keer.

Vlak voordat we bij het haventje aankomen stoppen we voor koffie, waar Deborah ondertussen de lunch naar de bus brengt die door de dames van het restaurant is klaargemaakt. Normaal gesproken wordt er na de boottocht hier geluncht, maar wij doen het op de boot. Daarna rijden we nog een paar minuten tot het haventje. Als alles is ingeladen vertrekken we en we zien weer allerlei dieren die we nog niet eerder hebben gezien; diverse vogels en een groep capucijneraapjes geeft een showtje weg. Bijzonder zo midden op de dag, want meestal houden ze zich dan rustig.

We zien ook een aantal prachtige felgroene basilisken, die zitten op de takken vlak boven het water. Capucijnerapen zijn vleeseters en jagen ook op dit soort leguanen. En zo zien we een aap richting de basilisk sluipen, die dit aan ziet komen en over het water wegrent. Hilarisch om te zien! Helaas verliest hij de strijd want een snelle aap grijpt hem alsnog en we zien hem, met de staart van de basilisk uit zijn bek stekend, de bomen in verdwijnen. Het hele schouwspel maakt indruk.

Na een uurtje varen leggen we aan op een vlak stukje oever. Er wordt op net voordek een tafel uitgeklapt en worden voorzien van een heerlijk lopend buffet: nasi met kip, nacho's met bonensalsa en wat bijgerechtjes. Heerlijk! Bijzonder zo midden op het water tussen die reusachtige bomen, wat voel ik me dan maar een nietig wezentje.

Na het eten varen we langzaam terug en begint het ineens te spetteren. Voordat we het door hebben zitten we midden in een tropische bui. Gelukkig hebben we de poncho bij ons en Jimmy heeft de bus zo dicht mogelijk bij de steiger geparkeerd. Zelf heb ik slippers aan, dus een laagje water is voor mij niet erg, maar Kok zijn schoenen zijn compleet doorweekt. Afijn, in het hotel maar laten drogen. We rijden weer langs het restaurant om de spullen terug te brengen en een plaspauze en ik probeer met wat gebarentaal duidelijk te maken dat het eten heerlijk was. Ik krijg een grote glimlach terug.

Dan volgt er weer een paar uur in de bus die ons terugbrengt naar het hotel. Het is eind vd middag, in Nederland rond 23.30. Ik besluit ma even te bellen via de app, die is meestal nog wel wakker. We kletsen even en als ik op wil hangen zegt ma: ik zal het maar even zeggen, maar ik ben morgen jarig hè. Oeps! Dus zijn wij de eersten die haar feliciteren.

Om 18.30 verzamelen we met een clubje om te gaan eten in La Fortuna. Het regent nog steeds en de bus blijkt alles behalve waterdicht… ach ja, we zijn niet thuis. Hier heb je dat soort dingen.

Ik eet kipfilet met kokoscurry, Kok bestelt sparerib. Het smaakt weer prima. Ik heb inmiddels ook de fruitdrankjes ontdekt dus een heerlijk glas ananassap erbij en koffie toe.

Weer terug bij onze lodge vraagt Deborah in de appgroep wie er lekkage heeft. Bij ons lopen twee straaltjes water langs de muur dus ik meld het, ook dat het alles meevalt. Maar binnen een paar minuten staat er iemand van het hotel voor de deur. We laten zien waar het lekt en dat het bijna droog is en er wordt gevraagd of we een handdoek nodig hebben om op de grond te leggen. Nee, dat hebben we niet. 5 min later staat de man weer voor de deur, met een dame die de vloer komt dweilen. Als we dan denken dat het klaar is? Nee hoor, weer wordt er geklopt en staat er iemand voor de deur om een handdoek te brengen. We leggen hem maar voor de sier op de grond. Wel lief hoe het personeel door de regen heen en weer loopt om alles op te lossen.

Dan is het inmiddels al weer 21u geweest dus de hoogste tijd….

(Filmpje van de apen kan ik hier niet plaatsen, alleen foto's)