Dinsdag 21 maart

Het lijkt vandaag weer een warme, zonnige dag te worden. Het ontbijt is om 8u en we zijn gewaarschuwd dat we geen eten onbeheerd moeten laten staan. Er vliegen namelijk een soort eksters rond, grappige blauw/witte vogels met een kuifje, heel brutaal. Natuurlijk krijgen we hier pinto, met heerlijke gebakken banaan, pannenkoekjes en fruit. We proeven de vrucht van de cashewnoot die hier op het terrein groeit, maar vinden hem erg wrang. Niet echt lekker, hoewel de smaak niet verkeerd is. Het heeft iets weg van kakifruit. De brutale vogels vliegen rond en zien hun kans schoon als er even niemand bij de maaltijdbakken staat. Daar gaan dus maar snel de deksels op. Onze groep deelt één lange tafel en iedereen zit steeds ergens anders dus erg leuk. Iedereen blijkt vanmorgen wakker geworden te zijn van de brulapen, behalve wij…. Blijkbaar toch iets minder slecht geslapen dan we dachten. Vanochtend zijn we "vrij", je kunt hier wat wandelen op het terrein of naar het zwembad gaan. Kok wil wel graag lopen en foto's maken, maar ik zie het niet zo zitten want het is nu al onwijs warm en er is nauwelijks schaduw in de weilanden. Dus ik ga even met een boekje aan het zwembad liggen. Heb ik dat tenminste niet helemaal voor niets meegenomen. Ook daar houd ik het al vrij snel voor gezien. Ik voel dat mijn hoofd al weer gaat bonken, maar echt de koelte opzoeken lukt niet want we hebben geen airco. Dus zet ik de ventilator buiten en ga verder in de hangmat die bij onze lodge hangt.

Ook de lunch gebruiken we natuurlijk hier; tot onze verrassing geen rijst maar spaghetti en pasta. Heerlijk!

Om 15u verzamelen we weer en lopen we met een gedeelte van de groep naar de steiger om een mangrovetocht te maken. De mangroves waren de bomen die in zout water groeien en van die mooie wortelstelsels hebben. We varen eerst een stuk over de binnenzee, de golf van Nicoya.

Omdat het al wat later op de dag is, is het heerlijk met het windje op zee.

De mangrove is een kraamkamer voor heel veel dieren, omdat de mangrovewortels bescherming bieden tegen roofdieren. Zo worden bijvoorbeeld de eieren van krokodillen door het water meegevoerd de mangrovebossen in, waar ze uitkomen en de kleine beesten tussen de wortels veilig zijn voor roofvogels. We spotten hier geen krokodillen, maar wel veel vogels; pelikanen, roze lepelaars, ibissen, fregatvogels, visarend, verschillende soorten reigers en de slangenhalsvogel. Een stuk verderop gaan we wat meer de mangroves in en zien daar krabbetjes en zelfs een platbek reiger. Hierna keren we de boot en varen dezelfde route terug.

Af en toe heeft de kapitein er zin in en stuiteren we over het water, waarbij we hopen dat het bootje het houdt. Na een paar uur zijn we weer terug en waar bij vertrek de steiger compleet onder water stond, is het inmiddels vloed geworden en kunnen we er nu prima aanmeren. Bizar hoe snel dat gaat. Dan hebben we weer even vrije tijd tot het diner om 19u. Net voor het donker wordt zien we in de boom voor onze lodge een brulaap zitten, die een ware theatershow opvoert. Hangt ondersteboven aan zijn staart, loopt van boom naar boom en weer terug, omhoog en naar beneden, breekt takjes af en gooit die op de grond. Ondertussen houdt hij ons goed in de gaten. Hij lijkt alleen te zijn, wat bijzonder is, dus waarschijnlijk wordt ook hij van ergens hogerop in de gaten gehouden. Op een gegeven moment wordt het te donker en gaan we naar binnen. Als we even later naar het restaurant lopen zien we hem niet meer zitten.

We eten vanavond karbonade, plakje bief en stukje worst, met daarbij de normale salade, rijst en wat groenten. Als toetje fruitsalade. Prima.

Na het eten gaan we op spinnenjacht met "spiderman"; dat is één van de personeelsleden die een trucje weet om een tarantula uit zijn holletje te lokken. Ik hoorde vanmiddag iemand aan Deborah vragen waar we dat gingen doen, waarop ze zei dat ze dat vanavond zou vertellen. Dus heb ik zo'n vermoeden dat de gaten die we overal op het terrein zien, niet alleen van slangen zouden kunnen zijn. Grappig hoe iedereen aanneemt dat we het bos ingaan. Want als we na het eten verzamelen, blijk ik gelijk te hebben. We moeten met een zaklampje in een gat schijnen en als we harige pootjes zien, probeert spiderman hem uit z'n holletje te lokken. Hij gebruikt hiervoor een touwtje met een balletje, laat dit in het gat zakken en beweegt het een beetje. Daardoor denkt de spin dat het een prooi is en bijt zich erin vast. Op dat moment trekt hij het touwtje omhoog. Het lukt niet altijd, maar bij de derde poging lukt het wel en zien we een flinke tarantula. Het idee dat in elk holletje zo'n spin zit….. ze hebben allemaal hun eigen territorium dus deze moet ook in hetzelfde gat teruggezet worden. Het zijn nachtdieren en bij veel trillingen gaan ze dieper hun hol in, dus hebben wij niets van ze te vrezen. Maar met al die kieren en gaten in onze lodge ben ik blij dat ik mijn koffer goed dicht laat. Sowieso de laatste dag de koffer maar even goed leeghalen, ik neem liever geen levende bagage mee terug.

Weer een ervaring rijker drinken we nog even iets met elkaar bij de schommelstoelen, voordat we weer naar onze lodge lopen. Omdat we hier zo afgelegen liggen zien we een prachtige sterrenhemel. Toch vinden we het niet erg dat we hier morgen vertrekken, maar dat heeft meer te maken met de lodge dan met de omgeving. We gaan morgen naar onze laatste bestemming, Manuel Antonio.