Maandag 13 maart

Vannacht hebben we niet heel veel geslapen door alle oerwoud geluiden. Gelukkig liggen we er 's avonds op tijd in zodat we wel onze rust pakken. Vandaag hebben we een druk programma, maar dat doen we zelf omdat we vanmiddag een extra excursie gepland hebben.

Om 7u zitten we aan de "pinto", de beroemde rijst met bonen. Daarbij een gebakken eitje en wat fruit. De ananas en papaya smaken hier heerlijk!

Om 8u stappen we in de boot die ons op een rustig tempo richting de toegang tot het nationale park van Tortuguero brengt. We varen nog geen twee minuten als de kapitein een luiaard spot. Nauwelijks te zien want ze camoufleren zich geweldig. En hoog in de boom, dus mij kun je alles wijs maken. Maar ach, we hebben in die paar dagen al zoveel moois gezien. En nu weer; in dit korte stukje spotten we diverse leguanen, een slangenhalsvogel (soort aalscholver) en slingerapen. We stoppen even bij de ingang van het park om te vragen waar we mogen varen (en te betalen natuurlijk). Ze verdelen de boten voor de rust in het gebied. Zo is er een gedeelte waar zeekoeien leven. Daar mogen we niet in omdat deze dieren zo langzaam zijn in het water dat ze regelmatig in een schroef van een boot terecht kwamen en met een gehavend lijf verder zwommen.

We varen vanaf de brede rivier de smallere stukken in, een soort tropische Biesbosch. Niet alleen de dieren, maar ook het oerwoud zelf is indrukwekkend; enorme bomen, enorm grote bladeren. We horen dat oerwoud altijd relatief jong bos is; het groeit heel snel maar wortelt niet diep maar breed, waardoor het ook snel omwaait. In dit park is geen natuurbeheer; het is zelfs verboden om hier ook maar iets aan te doen. De bomen hier hebben ook geen jaarringen, omdat er geen seizoenen zijn. De leeftijd wordt geschat aan de diameter van de lianen. De kapitein lijkt goed te weten waar hij moet zijn; hij stuurt ons recht naar kaaimannen, diverse vogelsoorten en een grote visspin. De dieren blijven vaak op dezelfde plek, waardoor ze weten waar ze moeten zoeken. Wij dachten al, hoe zíen ze die beesten, haha!

Dit bos lijkt een mangrove, door al die brede worteltakken. Maar mangrove staat in zout water en hier is het nog zoet en brak, want we gaan wel richting de Caribische zee.

Na een paar uur varen komen we aan in Tortuguero. Deborah plant alles prima; soms iets vroeger, soms net iets later om andere groepen te ontwijken. Zo lopen we in Tortuguero zo naar het bijna verlaten strand. Bij de Caribische zee denk je al snel aan blauw water en palmbomen. De palmbomen zie je hier wel, maar geen blauw water. Er spoelt hier veel organisch afval aan, zoals takken, kokosnoten, etc. Maar het is een mooie zee om te zien en een vreemd idee dat we nu ineens bij de zee zijn.

We lopen hierna door het dorpje, dat uit 1 straatje bestaat. Veel souvenirwinkeltjes want hier leven ze alleen van het toerisme. Maar we niet echt iets leuks, tenzij we de kinderen blij kunnen maken met een armbandje met schildpadjes….. die we ook nog niet eens gezien hebben. Het is warm, we vinden het wel best en lopen halverwege terug. We sponsoren door een ijsje te kopen en even later hangen we ergens aan de bar voor een fruitdrankje "da casa": ananas, mango en passievrucht. Heerlijk fris! Er volgen nog een aantal groepsgenoten ons voorbeeld en we blijven hier een half uurtje zitten totdat de boot ons weer terugbrengt.

We varen nog even langs onze vriend de luiaard, om te kijken of hij nu wat beter zichtbaar is. De kans dat hij weg is is niet zo groot…. En ja hoor, we zien hem zelfs bewegen! Nog steeds hoog in de boom maar het is hem wel (later discussiëren Kok en ik nog over de foto: waar zit zijn hoofd en kont…).

Weer aan land kunnen we direct aanschuiven voor de lunch. Heerlijk, rijst! Toch is het elke keer een kleurrijk feestje op mijn bord, met salade erbij en een toetje zoals een stukje brownie, kokospudding of broodpudding.

Om half drie wacht ons het volgende uitstapje, we gaan een berg op om hier van het hoogste punt een mooi uitzicht over het gebied te krijgen. Dus weer de boot in, deze keer met een groepje van 8. We varen een minuut of vijf met flinke snelheid richting de aanlegsteiger. Het is een wandeling door het oerwoud; gelukkig maar want het is flink warm. We hebben sowieso geluk met het weer; hier is nog geen drup gevallen terwijl het wel het regenwoud is…. Wel klam natuurlijk.

Wesley is onze gids, een Engels sprekende knul uit Tortuguero. Waar wij allemaal het pad naar de berg volgen, wijst Wesley ons op 2 apen bijna onder onze neus! Ze eten rustig door terwijl ze ons aankijken, wetende dat wij geen bedreiging zijn. De excursie is voor ons nu al geslaagd. Ik zit te klooien met m'n fototoestel, overbelicht of niet scherp. Grrrr. Ik draai hem op automatisch. Zo, die aap heb ik er in elk geval wel scherp op. Verder laat ik het los want ik zíe het allemaal wel en daar gaat het om.

We zien nog een toekan vliegen maar die schiet snel de bladeren in. Dan zijn we aan het eind van het pad en begint de klim naar boven…. Pura Vida, dus rustig aan. De berg waar we op lopen is vulkanisch; het gesteente werd gebruikt voor huizenbouw wat nu verboden is omdat ook dit nationaal park is. Iets meenemen kan je twee jaar cel opleveren. Of je moet een goede advocaat hebben zegt Wesley.

Bovenaan wacht ons een prachtig uitzicht. Links de zee, dan een lagune, het dorpje San Francisco op een stukje land, weer een lagune waar ook ons hotel aan ligt. In de verte Tortuguero, dat naar ons idee verder lag. Maar we zijn vanmorgen natuurlijk heel rustig en kriskras gevaren. Leuk om zo te zien.

Het wordt druk boven dus ook deze trip was goed gepland omdat de meeste mensen later in de middag gaan.

We gaan de trap weer naar beneden en lopen via het dorpje terug, waar de boot ons opwacht. Eind vd middag zijn we weer terug, we koelen even af in het zwembad. Goed voor het bolletje want dat had het zwaar vandaag. Vanuit het water genieten we van een showtje van een slingeraap, verder houden de beesten zich rustig.

Weer in de kleren lopen we naar de bar om een appje naar het thuisfront te sturen. Vandaag heb ik geen tijd gehad voor mijn dagboek, dat komt morgen wel in de bus. We trakteren onszelf nog maar eens op een pina colada. Als het donker wordt worden we in no time aangevallen door muggen, de deet had ik achterwege gelaten na het zwemmen want ik dacht dat een lange broek en lange mouwen voldoende waren. Dwars doorheen geprikt…. Niet dus.

Rond 19u lopen we naar het restaurant waar we vandaag naast de salade ook vis krijgen en heerlijke aardappelpuree. Of iets wat erop lijkt. Als toetje een stukje cake met gecarameliseerde ananas. We sluiten af met koffie, vullen de waterflesjes en lopen een uurtje later terug naar onze lodge. Morgen vertrekken we hier weer dus pakken we al het een en ander in.

De vermoeidheid, warmte en ik denk ook de pina colada doen hun werk, ik kan om 21u mijn ogen niet meer open houden. We geven er maar aan toe omdat we weten dat we morgen toch weer vroeg wakker zullen zijn.