Maandag 13 aug, Braga-Coja/Arganil

Het zit erop in Braga, vandaag vertrekken we naar Coja, dat een stuk meer in het zuidoosten ligt. We doen het rustig aan; tegen 11 uur vertrekken we. Het is zo’n 2 ½ uur rijden maar onderweg stoppen we voor een kop koffie. Er staat een lange rij dus we halen koffie uit de automaat. Alleen heb ik al de Portugese benamingen van de verschillende varianten nog niet onder de knie, waardoor we een plastic bekertje met twee slokken koffie krijgen (En nee, ik had niet voor espresso gekozen). En dan zit er bij mij nog melk in ook. Nou ja, volgende keer beter. Het is nu nog ruim een uur rijden en het is de bedoeling om onderweg ergens iets te eten voordat we bij de vivenda aankomen. Maar dat lukt niet; als we even na Coimbra van de snelweg afgaan komen we niet meer door dorpjes. Ze zijn er wel, maar dan moeten we echt een afslag nemen. Dus arriveren we iets te vroeg, maar we zijn welkom. De vivenda bestaat uit 3 geschakelde bungalows (er werd geen vergunning afgegeven voor vrijstaande huisjes) die allemaal een eigen stijl hebben: Portugees, Aziatisch of Afrikaans. Wij krijgen het Afrikaanse huisje. Maar eerst een welkomstdrankje van de eigenaren Dies en Tony en de nodige uitleg over de omgeving, winkels, restaurantjes etc. Er is een gemeenschappelijke ruimte met een tafeltennistafel, boeken en allerlei folders. Bij het zwembad is een bar waar je zelf drankjes kunt pakken. Je tekent het af in een boek en bij vertrek reken je af. Het voelt allemaal heel gemoedelijk.
Als we een beetje gesetteld zijn en ons restantje brood opgegeten hebben, gaan we naar Coja. Het is een klein dorpje met wat winkeltjes om een gezellig dorpsplein op 5 minuten rijden. Lopen kan ook, dat is ongeveer drie kwartier en dan moet je terug bergje op. Toch maar niet, haha! De Lidl en Intermarché zijn de andere kant op, richting Arganil. Eerst lopen we een klein rondje om het dorpje en alvast wat restaurantjes te bekijken. Ik moet lachen als ik ergens een menukaart zie: gegrilde zalm met aardappeltjes en salade voor 5 euro….. een toetje kost 1,20. Maar we zien ook een steakrestaurant dus ik zie de bui al weer hangen. Dan halen we wat etenswaren in het kleine supermarktje en brood in de bier-bar. Dat hebben Dies en Tony ons verteld, anders waren we daar niet naar binnen gegaan. Naast de deur is een soort luik waar mensen een drankje drinken. Tot onze verrassing is er binnen niet alleen brood, maar ook een hele toonbank vol zoetigheden. Aha, hier komen we nog wel terug. Het is warm buiten, zo’n 27 graden, maar in de zon voelt het veel warmer. Snel terug naar huis dus, waar we na een kop koffie afdalen naar het zwembad.
Tony heeft ons verzocht te douchen voor we het zwembad ingaan. Enigszins terughoudend draai ik als eerste de kraan open. Daar heb ik over nagedacht want de douche staat in de zon dus misschien heb ik dan nog een beetje warm water. Ik draai en draai en draai, tot er uiteindelijk een miezerig straaltje water uit de douchekop stroomt. Ik ga er snel onder staan en heb mijn plicht gedaan. Tim en Kok doen ook nog een dappere poging, maar er komen nog maar een paar druppels uit de kraan. Mazzelaars. Bij het zwembad liggen onze buren, een stel met twee tienerdochters. Om het zwembad zijn genoeg ligbedden, we zijn tenslotte maar met 3 huisjes dus maximaal 12 bewoners. Het zwembad is niet groot, maar heerlijk om af te koelen. We hebben het gewoon even koud! Opdrogen in de zon en nog een keer het water in. Niet te lang zonnebaden want we zijn niet ingesmeerd en nog niks gewend op het lijf. Maar het is even heerlijk en ik zie me hier morgen wel liggen met een boekje.
Als we weer in de kleren zijn is het half 7. We zetten even de tv aan, er is canal digital, dus ook nieuws op rtl4. Tenslotte is het in het Nederlandse al half 8. We zien regen in Nederland en een graad of 22. Goh, nog even en het gras is weer groen als we thuiskomen!
Rond half 8 gaan we naar het steakrestaurant. Dat is een mooie tijd, want veel restaurants gaan pas om 7 uur open en rond 8 uur gaan de Portugezen eten en dan is het zoeken naar een tafeltje. Nu is er één tafeltje bezet als we binnenkomen, maar in een mum van tijd zit het zowel binnen als buiten vol. De heren willen T-bone maar helaas, die is er niet. De ober wijst aan wat er wel is, maar het zegt ons allemaal weer niks. Behalve dat het rundvlees is. We kiezen voor piganha, dat klinkt een beetje pittig. Maar volgens google vertalen is het tournedos. Die hebben ze dan wel in dunne plakjes gesneden, want we krijgen allemaal een flink bord met plakjes vlees en frites. Ze zijn hier niet erg van de groenten, maar de ober vraagt of we er nog iets bij willen van rijst of salade. Nou, salade willen we wel graag. Even later komt er een bord met een paar blaadjes sla en wat tomatenpartjes. We ontdekken ook nog wat reepjes groene paprika. Zelfs de ober moet lachen als hij het bord neerzet en zegt dat als we nog meer willen we het even moeten laten weten. Maar ach, de jongens zien sla toch als decoratie dus we doen het er mee. Het vlees is tot nu toe het beste dat we gekregen hebben, goed gekruid en niet doorgebakken. Heerlijk. We durven het aan om nog een toetje te bestellen. Ik word al de hele dag gepest met mijn pudding van gisteren, gelukkig hebben ze die hier niet. Ook geen cheesecake trouwens. Wel ijs, oreo mousse en wafels. Nu kunnen we echt geen boe of ba meer zeggen maar het was het waard.
Als we buiten komen is het donker. Eens kijken of we de weg nog terug kunnen vinden. Ja hoor, dat lukt. Vanaf de vivenda zien we heel veel lichtjes in de bergen en als we een stukje van het huisje af lopen en het echt donker is, een ouderwetse sterrenhemel. Het doet me denken aan al onze kampeervakanties in Frankrijk, waar we ook zulke geweldige sterrenhemels zagen. Het koelt nu lekker af, ben benieuwd hoe we hier slapen. We drinken nog wat en houden het dan voor gezien. De komende dagen zijn we vooralsnog niet veel van plan, dus misschien ook niet dagelijks een reisverslag. Voor wie wil weten waar we precies zitten: www.krooninportugal.com