Donderdag 9 augustus, Lissabon-Leiria

De wekker staat op 7 uur want het is vertrek-dag. We hebben even gepuzzeld om te kijken wat handig is met de koffers, gezien het feit dat stilstaan in onze straat niet echt een optie is. Omdat de ov kaart van gisteren nog een paar uur geldig is, pakken Kok en ik de metro naar Hertz, waar we onze huurauto ophalen. Gelukkig had ik me op internet al enigszins ingelezen, want ja hoor, de verhuurder zag dat we een benzine auto hadden geboekt en adviseerde ons een diesel gezien het feit dat we erg veel kilometers gaan maken en de benzine zo duur is in Portugal. Ik had gezien dat die net zoiets is als in Nederland, voor Portugese begrippen inderdaad duur. Diesel is iets van 25ct goedkoper. Toen hij vervolgens vertelde dat ik 90 tot 100 euro zou betalen voor een tank benzine en 50 voor een tank diesel kreeg ik pas echt argwaan. Dan moet er toch wel een giga tank in die Opel Astra liggen! Ik gok dat we die 150 euro meerprijs er niet uit gaan halen dus blijf lekker bij onze geboekte benzine variant. Er valt ook geen extra verzekering aan ons te slijten dus van ons wordt hij persoonlijk niet veel rijker. Alleen een tolbadge, die willen we dan weer wél.
Al met al gaat het best vlot en storten we ons in de ochtenddrukte van Lissabon. Nou ja, eigenlijk is het hier altijd druk. Vlak naast ons appartement is een parkeerplaats waar zowaar plek is, dus Kok blijft bij de auto terwijl ik de jongens op ga halen met de bagage. Goed geregeld zo. Nog geen tien minuten later zoeven we weer door de straten van Lissabon, maar nu richting de A8 met als einddoel Leiria. Dat is uiteindelijk maar ruim anderhalf uur rijden, maar we willen onderweg nog wat stadjes bezoeken.
Eerst richting Obidos, een oud vestingstadje. Misschien zou ik inmiddels beter moeten weten, maar die toeristenbussen had ik hier niet verwacht… dat belooft niet veel goeds. Vooraf had ik nog op internet gezien dat hier een oud aquaduct zou zijn. Dat is er inderdaad, we parkeren er zo’n beetje naast. Maar het valt in het echt wel wat tegen, ik had het groter en breder verwacht. Maar ach, we hebben het stadje nog.
Eerst maar eens koffie, we lopen nu wat verder en gaan niet gelijk bij het eerste tentje zitten, wijs geworden van onze Sintra ervaring. Daar betaalde ik bijna 5 euro voor een cappuccino, hier voor koffie en (natuurlijk) een pastel nata nog geen tientje met z’n vieren! Ik ben nu al tevreden, haha! Obidos ziet er schattig uit met zijn witte huisjes tegen de berghelling aan. Om het stadje heen loopt de oude stadsmuur, waar we op kunnen en vanwaar er een geweldig uitzicht is op de omgeving. Ook de huisjes zelf zijn natuurlijk zeer fotogeniek. Er staat wel een flinke wind en we zien ook de nodige hoeden en petten op de daken liggen van argeloze toeristen. Na anderhalf uur hebben we het wel gezien en lopen we weer naar de auto. We willen nog naar Nazaré, een kustplaatsje. Het is maar een klein half uur rijden en we zoeven er in onze Astra zo heen. Maar dan…. Geen bussen vol toeristen maar wel een stad vol auto’s…. Geen plekje te vinden. We hebben geen zin in stress dus houden het voor gezien. Jammer maar helaas. We rijden verder richting ons hotel waar we rond 14u aankomen. De auto kunnen we in de garage kwijt en omdat de kamers nog niet klaar zijn gaan we eerst ergens lunchen. We krijgen een plattegrond mee en gaan op zoek. Het wordt een soort mc donalds, maar de hamburger is hier lekkerder (gewoon zoals het hoort) en in plaats van frites krijgen we chips. Ach, zijn ook aardappelen. Na het eten lopen we nog even verder op zoek naar een supermarkt die we na enig speurwerk vinden. We halen wat drinken voor vanavond en lopen dan terug naar het hotel waar we inchecken. Er is geen waterkoker en dus geen koffie, maar het is maar voor één nachtje.
Na een paar uur hangen is het alwéér tijd om te gaan eten, inmiddels is het 20.00u geweest. We lopen weer naar het centrum en na wat speurwerk (we willen binnen zitten want het is koud buiten) belanden we weer in een doorsnee Portugees zaakje: veredelde kantine met 3 schermen waarop voetbal te zien is. Het zit vol, een Portugese zuurpruim zegt geen boe of bah maar zet wel olijven, brood en kaas op tafel. Jaja, inmiddels weten we hoe het werkt. De kaas ziet er ook uit alsof deze al vier tafels vóór ons heeft gezien. De ober is wel vriendelijk en praat zowaar twee woorden Engels. Ik drie, dus dat moet goed komen. We bestellen zwaardvis, maar dat is op. Dan maar weer allemaal steak. De lekkerste (volgens de ober) blijkt ook de goedkoopste dus prima. Even later krijgen we allemaal een bord waarop een gloeiend heet schaaltje staat dat vrolijk door pruttelt. Er overheen een servetje, waarschijnlijk om (vet) spetter verbranding te voorkomen. We zien heel veel van dit soort borden voorbij schuiven, zeker de dagschotel of zo. En als we er onder kijken zien we wat we eigenlijk al verwacht hadden: steak met ei, rijst en frites. En een paar grote tenen knoflook. Prima hoor! Eigenlijk past een toetje er niet meer bij, maar ja, het is zo lekker. Dus nemen de heren iets van bebe de camelo (soort bourbon van vroeger) en ik “3 zoetigheden”: vla, koek en eiwitschuim. Mierzoet maar lekker. Rond 22u lopen we terug naar het hotel. Rick wil morgen graag uitslapen maar ontbijten kan tot 10.00 uur dus heel laat wordt het niet. We maken een deal dat we 9.00u gaan ontbijten en dat we in Braga een dag helemaal niks gaan doen. Iedereen blij.