Zaterdag 11 maart

Helaas krijgt Deborah gelijk, om 2u zijn we klaar wakker. Toch lukt het om daarna nog een paar uurtjes te pakken, maar om 6u is het echt klaar. Toch voelen we ons fit en zijn we benieuwd naar wat vandaag ons gaat brengen. Het ontbijt is redelijk uitgebreid en is waarschijnlijk ook het meest luxe van de hele reis. Afijn, we kunnen de verwachtingen maar beter niet te hoog leggen. Ik heb al bedacht dat ik hier geen moeite ga doen om de koolhydraten te laten staan, dat komt thuis wel weer. Om 8.30u is iedereen met koffer present en zijn we klaar voor vertrek.

In de bus vertelt Deborah wat meer over het land en de inwoners.

Zo heeft Costa Rica op dit moment 5,2 miljoen inwoners, met veel mensen uit Nicaragua en Venezuela vanwege de politieke onrust daar.

Het land heeft zowel laagland als hoogland en is rijk geworden van koffieplantages, die op minimaal 900m hoogte groeien.

Op 3000m hoogte worden Nederlandse groenten verbouwd zoals bloemkool en sperziebonen. Er wordt hier sowieso veel groente gegeten.

Ook is het een gelovig land, de meeste mensen hier zijn katholiek.

We zien dat alle kabels en leidingen bovengronds lopen. Dit heeft te maken met de vele aardbevingen in dit land. Dit zijn er meer dan 800 per jaar en wat betreft de bouw wordt daar goed op gelet. Zo staan hoge gebouwen vaak op rolletjes, zijn veel huizen van hout met daken van golfplaat.

In Costa Rica wonen veel boeren, de stevige maaltijden met rijst zijn hier op gebaseerd. De lunch is ook altijd warm. Wij vinden het allemaal prima.

De Colon is hier de munteenheid en deze is afgeleid van Columbus, die hier voet aan wal heeft gezet en eigenlijk Colon heette. Het schijnt dat hij met paarden kwam, die door de hier wonende indianen als soort goden werden gezien. Zij gaven daarom allerlei goud aan Columbus. Hier komt dan ook de naam Costa Rica vandaan: rijke kust.

Columbus redde het niet, paarden in de jungle zijn niet het meest handige vervoermiddel.

De Indianen werden uiteindelijk veroverd, maar de rijkdom van Costa Rica viel tegen en de Spanjaarden zijn vertrokken. Er woont wel nog steeds een indianenstam in dit land.

Van origine is Cartago de hoofdstad, maar nadat deze vier keer verwoest is vanwege uitbarstingen van de vulkaan, is San Jose de nieuwe hoofdstad geworden.

We rijden steeds hoger, door een natuurpark van 420km2 groot, waar we niet mogen stoppen. Hier groeit van alles en we zien bomen met enorme bladeren. Deze worden hier ook wel gebruikt als paraplu!

98% van de bevolking kan lezen en schrijven, de medische voorzieningen zijn voor iedereen. Het geld hiervoor is beschikbaar omdat er geen leger is.

Natuurbescherming is hier sinds jaren 70 al ingezet en hier leven o.a. alle katachtigen, 4 soorten apen en meer dan 300 soorten vogels.

We stoppen na een paar uur bij José, die samen met zijn familie een kleine 20 jaar geleden zijn palmplantage heeft omgezet in een grote tuin, waar nu allerlei soorten bomen groeien en dieren leven. Hij vertelt van alles en wijst ons dieren waar we zelf straal aan voorbij lopen: diverse kikkertjes en zelfs een stel witte vleermuisjes! Ook zien (en horen!) we de meest prachtige vogels voorbij vliegen. De luiaards zien we helaas niet, maar die zijn ook erg moeilijk te vinden. Waar het aan het begin van de wandeling nog zonnig was, wordt het nu steeds meer bewolkt. Maar koud is het zeker niet, het is hier vandaag rond de 30 graden. Heerlijk als we weten dat het thuis minimaal 20 graden kouder is.

Na een rondje door de tuin van een paar uur schuiven we aan voor de lunch, door moeders gemaakt: rijst, bonen, kip en diverse groentes. Een kleurrijk geheel en het smaakt heerlijk.

Na dit bezoek rijden we door richting ons volgende hotel. Deborah wijst ons vanuit de bus op een luiaard hoog in de boom, maar we zien een bal dat van alles kan zijn. Ook voor Deborah is het de eerste keer dat ze in dit hotel komt, maar er schijnt een groot zwembad bij te zitten dus laat maar zien…. De reden voor dit hotel is het feit dat de weg die we normaal gesproken zouden rijden afgesloten is, waardoor de reistijd 6 uur langer zou worden. Sowieso zijn de wegen hier vrij slecht en duurt het jaren voordat nieuwe wegen zijn aangelegd. Vlak voor het hotel is een supermarkt, waar we eerst even langs rijden. We halen wat water, chips en een paar biertjes voor Kok.

Om 15.30u komen we aan in ons hotel. Op de kamer app ik gelijk de kids en stuur wat foto's door.

Het plan is om straks nog even te zwemmen en vanavond gezamenlijk te eten. Morgen moeten we weer om 8.30u gereed zijn voor vertrek richting Tortuguero.