Dinsdag 6 aug

Dankzij de rolluiken was het vannacht flink donker in het appartement en de zon kunnen we overdag ook goed buiten houden. Het wordt vandaag weer 30 graden. Tim slaapt een beetje uit en komt rond 10u uit z'n bed. Ontbijtspul hebben we gisteren al ingekocht, dat scheelt. Uiteindelijk stappen we rond het middaguur de deur uit, misschien niet helemaal handig maar we doen het rustig aan. We lopen naar het centrum waar de markt is; kleding, groente, plantjes en toeristen spul. Niet heel bijzonder, wel een gezellige drukte. Midden in het marktgebied staat een groot pand met een overdekte markt. Grote units in het midden, maar schattige kleine winkeltjes er omheen. Het gebouw is een ontwerp van de architect Jože Plečnik. Hij heeft een stempel gedrukt op veel bouwwerken in Ljubljana, door het combineren van klassieke en moderne ontwerpen. In de winkeltjes zien we veel noten, olijfolie en (gedroogde) worst. Hierna lopen we wat verder, ik wil wel eens in de roze kerk kijken. Maar helaas, deze is net een half uur dicht en gaat om 15u pas weer open. Volgende keer dan maar. Na een klein stukje de winkelstraat ingelopen te zijn besluiten we om terug te gaan. Het is zó warm. Kok maakt hier en daar nog wat foto's en via de supermarkt lopen we naar het appartement terug. Wat zijn we blij met de airco! Omdat we niets hoeven houden we siësta. Ik zie op internet dat er om de hoek een soort kunstenaars wijkje moet zijn, Metelkova, daar kunnen we straks wel eens langs lopen. Verder lees ik m'n eerste boek uit en dan is het al weer half 7!

Een half uurtje later stappen we weer naar buiten. De zon is weg, het is nu heerlijk. We lopen aan de andere kant de straat uit en zien al snel de muren vol graffiti. Tja, er zitten wel wat kunstzinnige elementen in dit straatje. Nadat het Joegoslavische leger in 1991 Slovenië moest verlaten, kwamen de oude legerbarakken in Ljubljana leeg te staan. In 1993 werden de leegstaande gebouwen gekraakt en werd het buurtje met de barakken een alternatief cultureel centrum. Inmiddels is Metelkova gedoogd en eveneens een geliefd uitgaansgebied. De oude militaire gevangenis is omgebouwd tot hostel waar je in de oude cellen kunt overnachten. Het heeft wat weg van een groep hippies; er wordt wat tweedehands kleding verkocht en overal zitten groepjes jongeren bij elkaar. Bijzonder. Als we er doorheen gelopen zijn weten we niet precies meer waar we zijn, dus lopen we maar achter een groep aan die net uit een hotel stappen. En ja hoor, even later herkennen we het weer. We zijn weer bij het water. Nu nog iets zoeken om te eten. Veel tentjes lijken op elkaar, het zijn meer eetcafé's dan restaurants. Niet heel duur maar je moet ook geen culinaire hoogstandjes verwachten. We zien een leeg tafeltje en schuiven aan. Er is weinig bediening en achter ons lopen de eerste mensen al weg. Dat zal ze gezien hebben, want vrijwel direct komt de serveerster naar ons toe. Ook wij moeten lang op ons eten wachten, maar we hebben geen haast en kijken ondertussen onze ogen uit naar wat er allemaal voorbij loopt. Wel zie ik dat er geen verlichting onder de parasol hangt, hopen dan maar dat we uitgegeten zijn voordat het helemaal donker is. Dat lukt net en we besluiten om een stukje verderop nog een ijsje te halen. Net als gisteren zien we hier ook nu een rij staan, dat lijkt een goed teken. En inderdaad, het ijs is heerlijk. De twee bolletje die we bestellen zijn niet bepaald hollandse zuinigheid, het lijken er wel vier. Maar voor 13 euro mag dat dan ook wel weer, haha!

Op ons gemak lopen we naar huis. Daar bedenken we alvast wat plannen voor morgen. Op facebook word ik getipt voor de grotten, wie weet doen we dat nog. In elk geval lekker koel. Rond 23u duiken we ons mandje in.