Mae Hong Son

Vandaag hebben we alleen een ochtendprogramma. Om 9 uur vertrekken we naar, jawel, een tempeltje. Het is een leuk wit gebouwtje, maar niet heel bijzonder. Wel een heel mooi uitzicht op Mae Hong Son.

We zien hier ook veel teak bomen, herkenbaar aan het grote blad. Omdat het gedroogd ook waterafstotend is, zie je het hier ook veel als dakbedekking voor de hutjes.

We hebben nog geen behoefte aan koffie, het ontbijt hebben we net gehad, dus stappen we weer in de busjes richting de rivier.

Vandaag brengen we een bezoek aan de Karen langnekstam. De tocht hier naartoe gaat per boot, ongeveer 20 minuten stevig doorvaren. Lekker met een windje!

We liggen in de breedte om het gewicht te verdelen. Er zitten geen bankjes in. De bootjes hier lijken allemaal hetzelfde, maar werken toch net allemaal weer even anders.

De langnekken zijn één van de vele Karen stammen. Oorspronkelijk komen ze uit Birma, waar veel Karen stammen wonen. Deze leven op voet van oorlog met elkaar. Het strenge Birmeense regime houdt ze met harde hand bij elkaar, waardoor er nu zo'n 300.000 vluchtelingen in Thailand zitten. Waaronder deze langnek stam. Omdat het vluchtelingen zijn, hebben ze nergens recht op en mogen ze ook niet werken. Ze moeten dus zelf in hun levensonderhoud voorzien. Daarom moeten wij als toeristen bij de bootjes een soort entree betalen, waarvan een deel bij de stam zelf terechtkomt. Maar Thailand is niet vies van een beetje corruptie, dus hoeveel weet je niet.

In het dorpje, waar zo'n 300 mensen wonen, wordt dan ook weer met man en macht van alles uit de kast getrokken om ons de mooiste artikelen aan te prijzen. Tja, als je dan hun geschiedenis hoort wil je overal wel wat kopen.... Maar op een gegeven moment vindt Kok het genoeg geweest. Hij heeft wel gelijk, want ik heb dan al de nodige armbandjes, sleutelhangers, houtsnijwerk, shawls en kaarten in mijn rugzak zitten.

De meisjes krijgen meestal vanaf een jaar of 5 de eerste ring om. Ze zijn van messing en lopen in een spiraal. Elk jaar komt er één bij, deze wordt aan de laatste ring vast gelast. Hoe de traditie is ontstaan is niet duidelijk, de mensen weten het zelf ook niet meer. Ik had gelezen dat de meisjes die met volle maan geboren worden ze dragen, maar dan worden hier wel erg veel meisjes met volle maan geboren. Ook gaat het verhaal dat er ooit een meisje was doodgebeten door een tijger en dat ze sindsdien als bescherming deze ringen gingen dragen. Maar ook dat klinkt niet erg waarschijnlijk.

Het is trouwens niet zo dat deze vrouwen een langere nek krijgen, hun schouders en ribben worden naar beneden gedrukt. Al met al geen prettig gevoel lijkt me. Ze kunnen er ook niet af want dan breken ze hun nek. Totaal geen spierfunctie meer in die nek natuurlijk.

Het levert wel weer wat mooie plaatjes op voor het foto album. En wat souvenirtjes voor thuis :-)

Na een uurtje stappen we weer in de bootjes en varen we terug. Natuurlijk krijgen we een bui op onze kop. Maar tegen de tijd dat we veer voet aan de grond zetten is het al weer droog en zijn we ook al weer opgedroogd.

We rijden een klein stukje de bush bush in voor de lunch. Weer een lokaal tentje. Leuk! Het enige nadeel van dit noordelijke gebied zijn de muggen. Deet 50%? De beestjes hebben er maling aan. Beetje jammer.

Gelukkig hebben we in de meeste hotels geen last vanwege airco, maar ik houd mijn hart vast voor morgen. Dan zitten we in het meest eenvoudige hotel van de reis. Ook geen zwembad, maar dat vind ik zelf niet heel erg. Maar in de laagbouw hotels die we hier in het noorden het meest hebben, zitten relatief veel meer beesten. We gaan het wel zien.

In elk geval zijn we vandaag rond half 2 weer in het hotel. We bestellen het busje voor half 6, dan eten we weer wat in het dorpje. Morgen vertrekken we om half 8, maar rijden niet de hele dag.

We nemen nog even een korte duik in het zwembad en hangen daarna lekker even in onze kamer. Alvast wat inpakken voor morgen, dat scheelt weer.

Om 17u trekken we Rick uit het zwembad en gaan we richting het centrum. We eten heerlijk, mét toetje, voor een goede 30 euro. Het blijft leuk... Hierna scoren we nog wat flesjes water bij de 7/23 (seven-eleven), een supermarktketen die je hier overal ziet. Handig voor morgen onderweg.

Om half 10 zeggen we de boys welterusten, morgen weer vroeg op.