Mae Hong Son - Mae Sariang

Na een lekker ontbijt vertrekken we om half 8 naar ons laatste hotel op deze bergroute.

Het eindpunt vandaag is Mae Sariang, een klein plaatsje in de grensstreek met Birma. Het zijn weer allemaal bochtige weggetjes.

Het is de bedoeling dat we onderweg een koffieplantage bezoeken, een ontwikkelingsproject van een Karen stam. Of het bezoek doorgaat is afhankelijk van het weer, want de weg er naartoe is onverhard en niet altijd begaanbaar.

We gaan er eigenlijk vanuit dat we doorrijden, want zulk slecht weer als vandaag hebben we volgens mij nog niet eerder gehad. Het regent bijna de hele tijd. Soms ook lekker mistig, want we rijden regelmatig in de wolken. Ook zien we veel koeien langs de weg grazen, die verwacht je zo hoog in de bergen ook niet tegen te komen.

De chauffeurs overleggen even en besluiten de gok te wagen. Het is inderdaad een hobbelweg met modder en kuilen, maar het gaat goed.

We krijgen een kopje hele sterke koffie en daarna mogen we meelopen naar de plek waar de koffie gebrand wordt. Omdat ik slippers aan heb en het nog steeds regent, sla ik over. Gelukkig mis ik niet veel want er stond één machine. En de koffieplantage was te modderig voor een bezoek. Ford verteld dat de koffie uit deze streek in heel Thailand gebruikt wordt. Ook door Starbucks.

Hierna moeten we een uur terug rijden voordat we weer op de doorgaande weg belanden. Iedereen valt inmiddels om van de honger, want het ontbijt was om half 7 en het is inmiddels half 2 geweest.

Maar de lunch was het wachten waard. Een super ongezellige tent, maar prima eten. We blijken al in Mae Sariang te zijn.

Na de lunch rijden we een stukje terug, om een bezoek te brengen aan een klein museum. Het vertelt iets over de gebruiken van de etnische bewoners van dit gebied. In het noorden werden van oudsher ook veel olifanten getraind voor het vervoer van teakhout. Ook vanwege het gunstige klimaat voor de olifanten hier.

Het is inmiddels rond half 4 als we in ons hotel aankomen. Het minst luxe van deze reis, maar wij vinden het prima. Er is geen zwembad, maar wel wifi. We lopen buiten even een rondje om te kijken waar we vanavond kunnen eten. In het hotel kan altijd, maar juist de lokale tentjes zijn vaak zo leuk. Er zit een restaurantje om de hoek dat er aardig uitziet dus die beslissing is snel genomen. We lopen nog wat verder over een kleine groente- en fruitmarkt en zien weer allemaal vreemde etenswaren voorbij komen. Het gaat inmiddels weer gieten dus we schuilen in een koffietentje. Gelukkig is het snel weer droog, maar we hebben geen puf voor een uitgebreide wandeling. Je wordt toch gaar van al die bus-dagen. We gaan dus lekker terug naar het hotel. Even helemaal niets.

Rond 7 uur lopen we naar het restaurant waar we heerlijk eten. Rick voelt zich niet helemaal lekker, ik denk dat hij gewoon moe is. Vroeg naar bed dus. Eerst nog even een ijsje halen bij de 7eleven. Toetjes kennen ze hier niet echt geloof ik. We halen een magnum, 2 cornetto's en een kleine solero en rekenen nog geen 3 euro af. Doe ons dat maar eens na!

Het is half 9 als voor Rick het licht uit gaat. We hebben twee kamers met een tussendeur, dus Tim kruipt gezellig bij ons op bed.

Morgen gaat om 6 uur weer de wekker. Terug naar Chiang Mai!