Chiang Rai-Doi Mae Salong

We stappen in de bus op weg naar de gouden driehoek, het drielandenpunt met Myanmar (Birma) en Laos. We bezoeken hier ook het opium museum. Hier zien we de geschiedenis van de papaverteelt, waarvan morfine en heroïne gemaakt kan worden. Hiervoor gebruiken ze de latex, die ze opvangen door sneetjes te maken in de papaver-bol. In Thailand wordt nu geen opium meer geteeld. Het is een klein, maar aardig mueum.

Op het drielandenpunt maken we mooie foto's. De landen worden gescheiden door twee rivieren, waarvan 1 de Mekong rivier is. Je kunt vanaf hier ook met een boot oversteken naar Laos, waarbij je ook een visum krijgt. Er is ook een marktje waar twee vrouwen bloemen snijden uit zeepjes. Onvoorstelbaar hoe behendig ze dit doen! We kopen er een paar voor thuis.

Weer onderweg vertelt Ford dat hier in het noorden twee rijstoogsten per jaar zijn. Eén seizoen duurt 3 maanden, waarna er iets anders verbouwd wordt. Meestal soja. Het laatste kwartaal ligt de grond braak.

We stoppen langs de kant van de weg omdat we mensen aan het werk zien op het rijstveld. Een mooi gezicht! Terug in de bus horen we dat buren elkaar helpen met de oogst. Een veld moet in 1 dag geoogst worden. De eigenaar zorgt dan voor eten en whiskey. Als er niet genoeg buren zijn huren ze personeel in voor zo'n 400baht per dag. Een tientje dus.

Er wonen hier in de bergen meerdere stammen die rijst verbouwen. Elke stam heeft hiervoor zijn eigen schema. We zagen dit ook in het museum en Ford heeft ook een poster waar de hele rijst-cyclus op wordt afgebeeld.

We rijden weer een stukje terug, waar Michiel ons staat op te wachten. We stappen in een soort pick-up truck, omdat we de bergen ingaan waar de bus niet kan komen. Onderweg stoppen we bij een dorpje van een Lana-stam. De vrouwen zijn prachtig verkleed. Het heeft net geregend dus het is een modderpoel. De vrouwen proberen ons van alles te verkopen, maar ik voel me er niet prettig bij. Als je de één net voorbij bent, dringt de volgende zich op. Omdat het glibberen is op mn slippertjes besluit ik terug te lopen. Eén van de vrouwen, met een baby op haar rug, komt me achterna. Kom ik er nog niet vanaf.... Maar omdat ze alleen is, neem ik een kijkje in haar mandje. Ik zie een leuk armbandje met olifantjes en voor 50 baht koop ik hem van haar. Iedereen blij.

Deze stam is zelfvoorzienend, verbouwen hun eigen groenten. Maar ze zijn erg arm. Onvoorstelbaar om de hutjes te zien waar deze mensen leven. We zien vrouwen met hele zwarte tanden van het tabak pruimen.

We vervolgen onze tocht naar boven naar de theeplantages. Wat een uitzicht! We proeven 3 verschillende soorten thee en krijgen er wat uitleg bij. De fabriek mogen we niet in. Een pakje Chinese thee rijker stappen we weer in de pick-up. Het laatste stukje naar het hotel.

Ons hotel bestaat uit huisjes, erg leuk. En het is hier in de bergen 24 graden, een verademing!

We plonzen eerst het stof van ons af in het zwembad. Ook dat is wennen, koud! Maar heerlijk verfrissend, want ik had alweer een daverende hoofdpijn. Waarschijnlijk te laat begonnen met water drinken.

Ons diner bestaat uit een set-menu, We bespreken nog de excursies. We hadden besloten de wandeltocht te maken, maar omdat ze geen lekker weer voorspellen en de bewolking zo laag hangt, zien we er toch vanaf. Het kost ruim 250 euro en daarvoor willen we niet het risico lopen dat we niets zien vanwege de mist of regen. Ik wilde heel graag naar de olifanten, maar dat zit al voor weken volgeboekt. Als alternatief gaan we naar een ander park waar ook olifanten zitten, maar dat is in onze laatste dagen aan het strand.

Het betekent wel een vrije dag in Chiang Mai en dat schijnt een leuke stad te zijn. We rijden hier morgen naartoe.

Ondanks wifi lukt het me niet om mijn foto's van de camera op mijn tablet te zetten. Jammer, want ze zijn zo mooi.... Ik heb er nog wel een paar van de telefoon die ik misschien over kan zetten.

Het is nu bijna 22 uur, morgen bertrek om 7 uur dus de stekker gaat er hier zo uit. Kok ligt al zachtjes te ronken...