Doi Mae Salong-Chian Mai

Na een heerlijk rustig nachtje zonder airco worden we om 5.45u gewekt. Hoewel we al een uur eerder een haan horen kraaien. Het ontbijt is hier geen buffet, maar wordt aan tafel geserveerd. Twee gebakken eieren, gefrituurde knakworstjes die ik gedoneerd heb aan Kok en en twee dikke sneden geroosterd brood. Met jam. Een paar glaasjes fruitsap erbij en de koffie laat ik staan want die is echt niet te drinken. Bij alle maaltijden hier staat koffie en thee, maar het smaakt alsof het de hele dag heeft staan pruttelen. Wij halen het liever onderweg bij een koffietentje langs de weg.

Om 7 uur vertrekken we weer met de pick-ups, die hier Songthaew worden genoemd. Het is een uurtje hobbelen, dan zijn we weer onderaan waar ook de bus op ons wacht. Onderweg passeren we een aantal checkpoints, maar die laten ons met rust. Lokale bussen worden wel streng gecontroleerd, omdat via deze route veel illegalen vanuit China het land proberen binnen te komen. In de bergen waar wij zijn geweest wonen ook voornamelijk Chinezen. Zie het als een soort enclave. Ze hebben verblijfsvergunningen gekregen omdat ze vroeger ook geholpen hebben om het noorden te verdedigen tegen China.

Het is de laatste dag in de bus, want we hebben morgen vrij en daarna stappen we over op taxi busjes. De dame van de wasserette staat al klaar om onze schone was te overhandigen. Netjes gevouwen en gestreken! Het is hier ook gelijk weer een stuk warmer.

In de bus voelt het een beetje als thuiskomen. We zijn natuurlijk met een redelijk kleine groep, maar iedereen gaat automatisch op dezelfde plek zitten. Ook wel handig omdat we vaak spullen in de bus laten liggen.

We rijden langs een school waar alle leerlingen in rijtjes buiten staan. Het is 8 uur, de school begint en dus wordt de vlag gehesen en het volkslied gespeeld. Elke ochtend.

Ook rijden we langs ananasplantages. Ik dacht altijd dat dit palmbomen waren (ik zag ze eerst ook over het hoofd), maar het blijken planten te zijn van zo'n 90cm hoog. Familie van de Bromelia. In elke plant groeit 1 ananas. Soms lukt het om 2 keer te oogsten, als ze de eerste ananassen niet te groot laten worden. We zien hier dan ook relatief veel kleintjes, maar ze smaken er niet minder om.

Onze eerste stop vandaag is de witte tempel. Een bizar bouwwerk, dat geschonken is door een Thaise kunstenaar aan zijn geboortedorp. Het is bedoeld als meditatiecentrum, maar is nog lang niet af. De planning is 2060 en dat gaat de Thai zelf niet meer meemaken, want die is al dik in de zestig.

Helaas mogen we het hoofdgebouw niet in, want dit wordt gerenoveerd na de aardbeving van vorig jaar. Daar schijnen schilderingen te zien te zijn van o.a. het WTC, Bin Laden, maar ook van Michael Jackson. De buitenkant is ook de moeite waard, want de hele tempel is bezaaid met spiegeltjes. Ik ben blij dat de zon niet schijnt... De tempel zelf is echt schitterend, letterlijk en figuurlijk. Naast de brug die er naartoe loopt is een rand met doodshoofden afgebeeld en een heleboel handen. Dit symboliseert de hel en de hebberigheid van de mensen. Er zit wel een grapje in verwerkt: tussen al die handen is er één die zijn middelvinger omhoog steekt en een rood gelakte nagel heeft.

Naast de tempel zien we nog wat starwars-achtige figuren. Natuurlijk zetten we alles op de foto. We hebben nog een minuut of tien en gebruiken die om een bak koffie te scoren. En Kok ziet appels in de koeling staan, daar heb ik zo'n trek in! Voor omgerekend 6 euro hebben we koffie, ice cappucino, ice tea, 2 appels en een pot gesneden fruit voor Rick. Tim vindt al die vitamines niet zo nodig.

We stappen weer in de bus en de zon begint te schijnen. Dat kan hier wel in 5 minuten veranderen hebben we gemerkt. Onze volgende stop is langs de kant van de weg: warmwater bronnen. We peddelen even lekker met onze voeten in het warme water. Onderaan is een bron die heter is, hier kun je voor 20 baht een mandje eitjes kopen die je in het water kunt koken.

Wij eten liever een ijsje want het duurt nog een uur voor de lunch en we hebben vanmorgen vroeg ontbeten. Een cornetto kost hier 40 baht en een magnum 60. Omgerekend 1 en 1,50 euro.

De lunch volgt een uurtje later. Weer een heerlijk buffet en deze keer eet ik eens geen rijst maar noedels, de specialiteit van deze streek. En stiekem ook een paar frietjes....

Hierna vervolgen wij onze weg naar het fabriekje waar ze parasols maken en beschilderen. Wat een werk en wat een behendigheid! Je kunt ook je eigen spullen laten beschilderen. Ik koop een t-shirt waarop ik olifantjes en mijn naam in het Thais laat schilderen. Rick en Tim kopen een waaier en laten daar een draak op zetten. En dat in minder dan 10 minuten.

We moeten veel te snel de bus weer in, want ik zie in het winkeltje de mooiste lampen, parasols en textiel hangen. Er zijn ook grote parasols die ze opsturen, maar ik heb helaas geen tijd om me er in te verdiepen. Kok blij.

De volgende stop is bij een zijdefabriek. Ook hier krijgen we een rondleiding. Dit is hele goede kwaliteit en daar zijn de prijzen dan ook naar. Een beetje blousje kost 2600 baht. Hier zijn we dus snel klaar.

Inmiddels rijden we in Chiang Mai langs het station waar we volgende week op de trein zullen stappen. We zijn bijna bij het hotel en Jan zal namens de groep een fooi aan de chauffeur geven. De bijbehorende

speech hoeft niet lang te duren want de chauffeur verstaat het toch niet.

We logeren 2 nachten op de 17e etage. Mooi uitzicht op de stad! We hebben een uurtje om even te douchen, want we hebben een massage geboekt. Een busje brengt ons er naartoe en het is een hele belevenis. Twee uur lang worden we geknepen en geduwd. Drukpuntmassage. We zijn met 12 en mannen en vrouwen gaan gescheiden. We krijgen een soort pyama aan. Het is heerlijk ontspannend. Tenminste, de meeste tijd.... Voor 2 uur massage moeten we 550 baht afrekenen. Nog geen 15 euro. Kom daar in Nederland maar eens om!

Na de massage gaan we dineren in een tentje in de straat van het hotel. Midden op de avondmarkt. Het is gaan regenen en het water staat tot aan de enkels. We zijn doornat als we het restaurant bereiken, ook al was dat maar een klein stukje.

In deze zaak hebben ze westers eten en iedereen behalve ik zit aan de friet. De jongens met vis, Kok met lever en spek. Natuurlijk. Zelf eet ik pad thai, noedels met garnalen.

In het restaurant blijkt wifi te zijn, en omdat het in het hotel niet werkt, check ik het hier maar even. Ik kom er achter dat Jeantine, mijn klasgenootje van de lagere school, nu ook in Chiang Mai zit. We spreken af elkaar in Hua Hin op te zoeken, want daar zitten we ook op dezelfde tijd.

Het is tien uur als we het restaurant verlaten. Er zijn wat mensen die ernstig slaap nodig hebben. Ik noem geen namen... Morgen lekker een beetje uitslapen!