17 aug, Saigon

Dag 18
We hebben aardig geslapen als we na het ontbijt om half 8 in de bus zitten. Het is anderhalf uur rijden naar de Cu Chi tunnels.
De tunnels zijn al gegraven in de tijd van de Franse overheersing, maar uitgebreid tijdens de Vietnam oorlog door de gemeenschap die hier leefde en de Vietcong steunde. Het tunnelcomplex is honderden kilometers lang. Nu is het een openlucht museum. We zien een stukje van de tunnel die nog origineel is, de jongens gaan erin om te voelen hoe dat is. Klein! Deze waren 60 tot 80cm breed en 80cm hoog. Nu zijn ze vergroot voor de toeristen. Er waren 3 lagen, op 3, 9 en 12 meter diepte. Het hele leven speelde zich zo nodig ondergronds af. We zien hoe inventief ze waren in het misleiden van de Amerikanen, zoals ventilatiegaten in nagebouwde termietenheuvels. Koken deden ze ’s morgens vroeg, zodat de rook via meerdere kamers uiteindelijk op ging in de ochtendmist. Ook zien we diverse boobytraps, met lelijke metalen pinnen. Wapens maakten ze van alles wat de Amerikanen achterlieten, maar ook hangmatten van parachutes, schoenen van de rupsbanden. Het profiel van de schoenen was tegengesteld, zodat bij het vluchten niet duidelijk was welke kant ze op gegaan waren. De Vietcong leefde van de voedzame cassaveteelt. In de tunnels zaten veel bochten tegen het instorten, met u-bochten en water tegen gifgas aanvallen. Alles was aanwezig. Toen de Amerikanen de tunnels ontdekten, huurden ze Filipijnen in omdat ze zelf niet in de tunnels pasten.
Anderhalf uur later zijn we heel wat wijzer en stappen we weer in de bus terug naar Saigon, waar we gaan lunchen.
Na de lunch krijgen we een stadstour door het drukke Saigon. We stoppen bij het postkantoor, een enorm gebouw uit 1886, dat ontworpen is door Eiffel. Binnen in de grote hal hangt een portret van wie anders dan Ho Chi Minh zelf. Tegenover het postkantoor staat de Notre Dame, gemaakt van rode baksteen en helaas vanwege renovatiewerkzaamheden niet te bezoeken. Dus het blijft bij een foto. Deze kathedraal is gebouwd in 1889 en alle materialen komen uit Frankrijk. Als we wachten tot we weer opgehaald worden door de bus, zie ik ineens Tim praten met een aantal Vietnamese meisjes! Deze blijken buitenlanders te moeten interviewen voor school en even later is ook Rick het haasje. En ze willen natuurlijk nog op de foto.
Daarna rijden we terug naar het hotel, maar stoppen we nog even bij het standbeeld van de monnik Thich Quang Duc, die zichzelf hier in 1963 in brand heeft gestoken uit protest tegen de discriminatie van boeddhistische monniken in Zuid-Vietnam. Dit schijnt toen wereldnieuws geweest te zijn, maar ja, voor onze tijd hè.
Terug in het hotel heb ik helaas weer flinke hoofdpijn, het wordt niet minder ondanks de nodige brufen en paracetamol. Ik ga even een paar uur plat in de hoop dat het daarna minder wordt. Maar helaas…. Ik hoop dat ik opknap van wat eten en Kok stelt voor om naar het barbecue restaurant te gaan, op 10 minuutjes lopen. Het ziet er gezellig uit, het is buiten en overal hangen lichtjes. In het midden van de tafel zit een metalen rooster met een gasbrander, waarop we ons vlees en vis kunnen bakken. Ik kan er niet van genieten, eet een garnaal en wat rijst. Maar de heren weten er wel raad mee, alles gaat schoon op. Dus lopen we na het eten gelijk terug naar het hotel, waar ik mijn bed in duik en Kok nog ergens een ijsje gaat halen met de jongens. Het is 20u en ik maak dus een lekker lang nachtje.