8 aug, Hué

Dag 9, Hué
Wat hebben we heerlijk geslapen! Voor de verandering eens een iets minder hard bed. We zijn al een week onderweg en vandaag staat er weer een dagje cultuur op het programma. We gaan eerst naar de citadel, de oude stad van Hué. We zijn volop voorzien van flesjes water, petjes en zonnebrand want het beloofd weer ruim 35° te worden. Het is bloedheet en leuk om te zien, maar we zoeken steeds de schaduw op. De citadel heeft drie stadsmuren. De buitenste is 6m hoog en 21 m breed. De tweede muur is van de koningsstad. Er staan mooie complexen, de meeste gerenoveerd omdat ze platgebombardeerd zijn. Dit geldt vooral binnen de muren van de verboden stad, het binnenste deel waar alleen de keizer mocht komen. In totaal zijn we 2 uur zoet en dan hebben we maar een gedeelte gezien van het complex dat in totaal 10 km2 groot is. Omdat we zo vroeg zijn schieten we mooie plaatjes zonder toeristen, uniek!
We vervolgen onze route met de bus richting de pagode van de hemelse moeder. Deze ligt aan het water en we zien eerst een toren van 7 verdiepingen hoog. Het verhaal gaat dat er vroeger een vrouw als geest is verschenen die voorspelde dat er een pagode gebouwd zou worden. De koning besloot daarop deze te bouwen. Hij wordt nog steeds gebruikt door boeddhistische monniken. Ook hier krijgen we gelegenheid om rond te struinen, maar we vinden het veel te warm. We kopen lekker een ijsje en lopen daarna naar de boot, voor een tocht over de parfumrivier. De rivier is zo genoemd omdat deze ontspringt in een geurend bos ergens in China. De boot brengt ons in zo’n 45 min naar het eindpunt, waar de bus ons weer opwacht. Het is lekker dat we af en toe wat wind vangen, maar verder is het niet veel bijzonders. De rivier is vrij breed en er is niet echt veel te zien onderweg.
De bus brengt ons bij de lunch locatie waar we weer heerlijk eten: pho (noedelsoep), garnaal, vis met zoetzure saus, kip (maar volgens mij was het varken) met citroengras, natuurlijk rijst en fruit toe. Het liefst zouden we nu terugrijden naar het hotel, want het is zó warm, maar er staat nog een bezoek aan een keizerlijke graftombe op het programma. Hiervan zijn er meerdere, maar deze is net even anders dan de anderen. De keizers waren eigenlijk marionetten van de Fransen, waardoor ze niet veel te doen hadden. De meeste tijd waren ze daardoor bezig met het ontwerpen van hun graftombe. Gezellig…. En omdat ze hier zoveel tijd voor hadden zijn het ook geen kleine bouwwerken geworden, maar een soort paleizen. Dit tot onvrede van de burgers, want die moesten veel belasting betalen om de bouw mogelijk te maken. Het mausoleum dat wij bezoeken bestaat uit meerdere plateaus, met bovenaan het altaar. Deze ruimte bestaat ook weer uit drie delen en is helemaal gemaakt van mozaïek. Erg kleurrijk! Er is 11 jaar over gedaan om hem te bouwen. Uiteindelijk ligt de keizer er waarschijnlijk 180 meter onder (de hoogte van het complex), want om plunderingen van de graven te voorkomen werden de meeste keizers herbegraven op een geheime locatie.
En dan gaan we eindelijk terug naar het hotel. Onderweg stoppen we nog even om te zien hoe wierrook gemaakt wordt en het traditionele punthoedje, de non la. Wierrook is een bamboe stokje met daarop een mengsel van zaagsel van een bepaalde boom, water en sandelhout of kaneel. Hier maken ze het “machinaal”, d.w.z. dat het stokje aan de ene kant in de machine gestopt wordt, er een hendel naar beneden getrokken wordt (lijkt een beetje op onze sinaasappelpers), waardoor de wierook om het stokje geduwd wordt. Aan de andere kant van de pers komt het stokje dan weer naar buiten. Grappig om te zien, eigenlijk nooit over nagedacht hoe ze dit maken. De hoedjes hier zijn de mooiste van Vietnam volgens Esther. Ze laat zien hoe ze gemaakt worden: een mal wordt voorzien van palmbladeren die ze eerst gladstrijken. Dit wordt de binnenkant van de non la. Dan knippen ze uit krantenpapier wat vormen, zoals de brug naar de citadel en de toren. Hier overheen komt weer een laag palmblad, waarna alles met de hand wordt vastgenaaid. Een laklaagje er overheen zorgt ervoor dat hij min of meer waterdicht is. Het leuke is dat als je de non la tegen het licht houdt, je de figuren erin ziet. Bijzonder! Voor 100.000 dong kopen we er één, nog geen 4 euro. Al was het alleen maar om de harde werksters te belonen.
Om 15u zijn we dan weer terug in het hotel en het eerste uur zijn we niet aanspreekbaar. Heerlijk die airco! Voor vanavond moeten we het zelf uitzoeken, Esther heeft wel wat tips voor restaurants achtergelaten.
In de reisgids die ik heb meegenomen wordt restaurant Carambole aanbevolen en die staat ook op het lijstje van Esther. Het is een kwartiertje lopen en met gevaar voor eigen leven wagen we ons op straat. Met hulp van google maps gaat het goed. Rick leeft zich vanavond uit met een flink stuk biefstuk. Medium gebakken dus lef heeft hij wel… Kok en ik gaan voor eend en Tim kiest kip. Na nog een lekker toetje ronden we de rekening af naar 1 miljoen dong. Nog geen 40 euro. En dan heeft Rick nog het duurste van de kaart gekozen ook! Net z’n oom Freek, haha!
Het is 20.30u en nog 31 graden buiten. Maar een stuk beter dan het overdag was. We gaan lekker op bed hangen, straks nog even de koffer inpakken. Morgen vertrekken we richting Hoi An, de wekker gaat om 6.30u.