16 aug, Phan Thiêt-Ho Chi Minh

Dag 17
Vandaag vertrekken we om 12u richting Saigon, de stad die tegenwoordig Ho Chi Minh genoemd wordt. Het is niet de hoofdstad van Vietnam, dat is Hanoi, maar wel de grootste stad. We hebben weer een andere bus, deze blijft de rest van de reis bij ons. We rijden 4 tot 5 uur, met een plaspauze halverwege. Omdat er geen lunchpauze is hebben we een lunchpakketje gekocht in het hotel: een broodje kip en wat springrolls. De afgelopen dagen hadden we een prachtig resort, met alleen één nadeel: muggen! We zijn toch wel enigszins lek geprikt. Het was ook het laatste hotel met een zwembad, omdat de laatste twee hotels in de stad liggen.
Ook in deze bus blijkt wifi te zijn, maar de verbinding is niet zo stabiel. Ach, dan maar wat minder wordfeud en wat meer Libelles lezen. We rijden langs allemaal plantages met drakenfruit en de bus stopt even voor een foto-momentje. Het is buiten steeds bewolkter aan het worden en dan gaat het ook regenen. Ach, we zitten droog en het blijft warm dus geen probleem. Het is grappig om te zien dat iedereen hier binnen no-time een regenponcho aan heeft. Je moet ook wel snel zijn, want met deze buien ben je doorweekt als je niet bij de eerste druppels iets aantrekt.
Op deze “highway” mag er maximaal 60 of 70 gereden worden. Voor het gevoel duurt het allemaal eindeloos, maar volgens Esther gaan we zo een van de weinige “super highways” op, daar mag de bus wel 120! En geen brommertjes… In de bus deelt Esther Vietnamese snoepjes uit, een beetje zuurstok achtig, maar gevuld met pinda’s. Heerlijk! Ik pak gelijk mijn kans bij de toiletstop en koop twee zakjes.
Vietnam is de tweede koffie exporteur van de wereld, na Brazilië. De koffieplantages die wij nu zien zijn van slechtere kwaliteit, omdat we hier niet hoog genoeg zitten. Vaak wordt de koffie hier gemixt met maïs of soja, waardoor Vietnam niet bekend staat om zijn lekkere koffie. Bij een plantage stel ik me ook iets anders voor dan koffieplanten langs de weg, maar dat werkt hier dus blijkbaar zo.
Ook rijden we langs rubberplantages. Pas een jaar of 6 na aanplanten kan er rubber (latex) getapt worden. Dit gebeurt voordat de zon opkomt, anders verdampt het rubber. We zien allemaal schoteltjes aan de stammen hangen, dagelijks worden deze op een andere plek ingesneden, het rubber opgevangen en naar de fabriek gebracht. Een behoorlijk arbeidsintensief proces dus.
Ook peper wordt hier in het zuiden veel geteeld. Alle peper komt van dezelfde plant. Groene peper is onrijp, rode peper rijp. Zwarte peper is erg lang gedroogd, witte peper wordt eerst in water geweekt, waardoor deze vaak duurder is (arbeidsintensiever). Wij hebben ooit op tv al eens bij “de keuringsdienst van waarde” een uitzending gezien over de 4 seizoenen peper en de bijzondere antwoorden die door de klantenservice gegeven werden: rood was van de lente, groen van de herfst, etc. Of het zou van verschillende planten komen. Allemaal flauwekul dus.
De Khmer waren de eerste bewoners van Saigon en zij leefden van de waterpalmplantages. Saigon is nu de stad waar de hele economie van Vietnam op draait. De stad telt officieel 10 miljoen inwoners, maar waarschijnlijk zijn het er 12 miljoen omdat niet iedereen geregistreerd staat. In de 17e eeuw zijn hier veel Chinezen naartoe gekomen. Deze wonen nu in district 5, Chinatown. Ons hotel staat midden in het centrum. Esther adviseert ook hier zo weinig mogelijk mee te nemen naar buiten, omdat hier veel zakkenrollers en tasjesdieven actief zijn. De grootste toeristenmarkt is op 10 min lopen van het hotel. Dus als we geïnstalleerd zijn gaan we die maar eens opzoeken. Het is 17u , spitsuur, dus met gevaar voor eigen leven werpen wij ons voor de brommers en auto’s. Op de hoek verkopen ze helmen. Een helm is hier verplicht voor brommers, behalve voor kinderen. De reden? Het zit niet lekker…
De markt is groot, overdekt en er is van alles op toeristengebied te koop. Binnen een half uur hebben we het wel gezien want overal word je aangesproken. Dan eens kijken of er in de buurt iets te eten is. We zien een restaurant dat er op het oog wel netjes en modern uitziet. Beneden een bistro, boven een restaurant. De kaart ziet er goed uit, betaalbaar tot duur dus we zien wel. We gaan met de lift naar de vierde etage en worden daar opgewacht door het personeel. Oei, dit ziet er chiquer uit dan verwacht! Staan we dan in korte afritsbroeken, haha! We zijn de enigen dus we worden goed in de gaten gehouden. Zijn de gerechten betaalbaar, de drank is dat niet echt. 85000 dong voor een colaatje, gewoonlijk rond de 25000. Rick en ik bestellen biefstuk met frietjes en krijgen een soort platgeslagen entrecote met een paar frietjes. Maar de smaak is boven verwachting goed. Kok en Tim eten Vietnamees, daar moet de rijst nog apart bijbesteld worden. Ook dat smaakt allemaal prima. We besluiten het toetje maar over te slaan. Er komt nog 15% aan kosten bij dus het is wel duur genoeg geweest. Dan krijgen we ineens nog een kopje thee geserveerd, met een stukje gekonfijte gember in een lotusbloemblaadje. Hebben we toch nog ons toetje en zijn we weer een ervaring rijker.
Na het eten lopen we nog wat straatjes door. Het is een levendige stad maar oogt rustiger dan Hanoi. Ik denk omdat de stoepen hier breder zijn. We zien hier wel veel (hele) dure winkels: Versace, Rolex, Dolce & Gabana. Overal staat beveiliging binnen.
Rond 20u zijn we terug in het hotel. We hebben onderweg nog wat uitvouwkaarten gekocht voor (o)ma, die wilde ze graag. Nu eerst koffie. Morgen worden we om 6.15u gewekt, we gaan de Cu Chi tunnels bezoeken. De warmte is vandaag meegevallen, ik weet niet of het koeler was dan anders of dat het gaat wennen. Ik denk het eerste…