Vrijdag 16 aug

Vandaag willen we met de kabelbaan de berg op, dus we hopen op goed weer. Als we opstaan hangt er weer een wolkenband in het dal, maar daarboven is het helder. Gelukkig! Een uurtje later is de mist verdwenen. Inmiddels hebben we wel ontdekt dat de lucht hier in een half uur compleet veranderd kan zijn. Je ziet het door de bergen niet aankomen.

Vanuit ons huis kunnen we het station van de kabelbaan boven op de berg zien, dus als wij het kunnen zien is het helder genoeg daar boven.

Rond een uur of 11 vertrekken we, het is een kwartiertje met de auto naar het vertrekpunt van de gondel. Met onze Bohinj card krijgen we 20% korting, we hopen dat het de 55 euro die we nog moeten betalen waard is...

De gondel brengt ons in ruim 4 minuten naar Vogel (berg), op een hoogte van 1550m. Het uitzicht is geweldig, we zien het meer van Bohinj onder ons steeds kleiner worden. De gondel heeft plaats voor 80 personen en hij zit helemaal vol. Af en toe schommelt hij even maar over het algemeen zoeft hij rustig naar boven. Als we bovenaan uitstappen is er een plateau waar vandaan je mooi uitzicht hebt op het meer en de bergen er omheen. Ik kijk maar niet door het rooster naar beneden, hadden ze hier nou geen plankjes overheen kunnen leggen? Er staan drie Nederlandse meiden naast me, ik bied aan een foto van ze te maken. Dat willen ze ook wel van mij en ik zoek mijn mannen. Tim komt mijn kant op lopen maar Kok vertikt het. Haha, die had ik niet verwacht! Dus lopen de dames met mij mee en gaan we op de foto daar waar er iets meer grond onder onze voeten is.

Daarna gaan we de deur door en kunnen we pas weer terug als we met de gondel weer naar beneden willen. Het is wel grappig; vanuit ons huis zie je het gondelstation natuurlijk boven op de berg staan, nu zien we dat er nog een wereld achter ligt: wandelpaden, diverse stoeltjesliften (skiliften, er is er nu maar één open) en restaurantjes. We lopen naar de skilift die ons nog verder de berg op brengt. We kunnen makkelijk met z'n drieën op één bankje. Ik ben wel blij dat ik mijn vest heb meegenomen, er waait hier een fris windje en het is een graad of 10. Wel lekker.

De skilift doet er best wel even over en wat we zien is allemaal even mooi en bijzonder. In de winter is dit een ski gebied, daarbuiten kun je hier ook paragliden, mountainbiken en wandelen, heel veel wandelen....

Aan het eind van de rit zien we dat we nog een stuk verder kunnen lopen, maar vooral het laatste stuk is erg steil. Maar ach, we proberen het gewoon. Hoe hoger, hoe meer uitzicht. Dus klimmen en klauteren we over paden en keien, we worden er een soort van handig in. Maar het laatste stuk is écht steil; er liggen allemaal houtsnippers, ik denk om niet uit te glijden over de (losse) stenen. In het hout zakken je voeten een beetje weg en heb je grip. We moeten af en toe echt even stoppen om bij te komen en dan gaan we voetje voor voetje verder. Maar ik wil zien wat er boven is! Tim is er als eerste en hij ziet..... geiten! Tegen de tijd dat Kok en ik ook boven zijn zijn de meeste al weer verder gelopen, maar ik ruik ze nog wel, haha!

Het is hier een stukje vlak en we eten onze meegenomen broodjes op terwijl we van het uitzicht genieten. Ik kan er geen genoeg van krijgen. Nu zitten we op 1800m hoogte. De begroeiing bestaat hier alleen nog uit dennen boompjes (meer struiken) en wat bloemen, verder rots. We zien mensen de berg achter ons op gaan, het hoogste punt is 1880m, maar dat is zó steil, we beginnen er niet aan. Ook deze bergen zijn onderdeel van het Triglav natuurgebied waar Bohinj in ligt. De Triglav is de hoogste berg hier en helaas blijft hij vandaag met zijn punten in de wolken. In de paar uur dat we hier nu zijn zien we de lucht blauw, wit en grijs en wolken op allerlei hoogtes voorbij waaien. Het geeft elke keer een ander uitzicht.

Dan begint de tocht terug, makkelijker dan heen omdat het weer meer dalen is. Onderweg komen we de geitenclub weer tegen! Vanaf het kabelbaan station kunnen we kiezen om verder naar beneden te lopen of weer de kabelbaan te nemen. Die was toch wel erg leuk dus we springen weer op een bankje. Het laatste stukje moeten we weer lopen en ja hoor, spetters! We zien een restaurantje dichtbij dus hoogste tijd voor koffie. En dat lukt voordat we helemaal nat geregend zijn. Nog geen 5 minuten later is het al weer droog.

We stappen weer naar buiten, maken de laatste foto's en gaan terug naar de gondel. Daar moeten we nog 20 min wachten voordat we weer naar beneden kunnen. Het is half 4 als we eindelijk vertrekken, we hebben het best lang uitgehouden hierboven. De gondel gaat zo snel naar beneden dat we er verstopte oren van krijgen. Maar dan staan we weer met de voetjes op vaste grond.

Het was een ervaring die we niet hadden willen missen. Het is lastig uit te leggen wat je allemaal ziet en de foto's zijn mooi maar missen de diepte en de snelheid van de wisselende vergezichten. Het was gewoon fantastich mooi.

Op de weg terug naar huis gaan we nog even langs de supermarkt. We koken zelf vanavond, geen energie meer om weer op pad te gaan.