10 aug, Hoi An

Dag 11, 10 aug, Hoi An
Vandaag is mijn broertje jarig, we vieren de hele dag feest! Nou ja, tijdens het ontbijt dan… Vandaag staat er een fietstocht op het programma en vanwege de temperatuur gaan we al om 8u weg. Niet dat het veel uitmaakt, want het is al 30 graden dus eigenlijk is het voor mij vragen om problemen. Het wordt vandaag 37 graden. Maar vol goede moed, pet, waaier, zonnebril en 1 ½ liter water per persoon stappen we op. Eerst door de ochtendspits van Hoi An, maar inmiddels worden we niet meer warm of koud van 10 scootertjes achter je terwijl je linksaf wilt, want je doet desnoods even je ogen dicht en gáát gewoon. Al snel fietsen we door de rijstvelden en van een afstandje is het net Nederland met rijst in plaats van gras. En af en toe een vleugje Pandan. De koeien zien er hier ook wat anders uit. De tocht gaat over betonplaten en zandpaadjes, soms steken we de weg over. We stoppen een paar keer voor de kinderen, want dan is er iets te doen. Vis vangen, planten water geven of een rondje rijden op een koe. We fietsen ook langs grote percelen moestuinen en ik heb bewondering voor de hardwerkende mensen daar. Ook zien we daar volgens mij het meest fotogenieke echtpaar van Vietnam: een stel van ruim 90 jaar oud, hand in hand, lachend voor de foto’s. En heel klein, maar dat zie je niet op deze foto. Op de vraag hoe ze zo oud zijn geworden antwoordt de man dat ze geen vlees eten en twee biertjes per dag drinken. Tim geeft nog even de uitjes water en dan fietsen we gelukkig verder. Er valt niet tegenaan te drinken en te waaieren, het is zó warm! Zelfs mr.C die voorop rijdt vindt het eigenlijk te warm. Hij doet deze tocht alleen voor Fox, twee keer per week. Als we al ruim 2 uur onderweg zijn is er de keus voor de korte route naar het eindpunt, of nog 30 min de gewone route. Rick vindt het wel best, doneert (na wat gesputter) zijn laatste fles water aan Tim en neemt de korte route. Wij besluiten door te gaan. Hoewel ik wel al hoofdpijn heb, hoop ik dat het met een beetje wind en genoeg water niet doorzet. Maar als we om 11u arriveren bij het eindpunt, ben ik er gewoon misselijk van. Gelukkig heeft er iemand paracetamol bij zich want zo slim was ik vanmorgen niet. Het probleem is ook niet dat ik te weinig drink, want ik heb zelfs Kok nog beroofd van wat water en er is ook nog een cola achteraan gegaan. Ruim 2 liter dus. Maar staat bij Kok na 2 min het zweet al op zijn armen, ik raak mijn warmte niet goed kwijt. Ik heb gemerkt dat paracetamol dan na een uurtje wonderen doet. Deze keer gelukkig ook, want na het fietsen stappen we in een bootje om in een half uur naar Hoi An terug te varen voor de lunch. Eigenlijk geen trek, maar als ik wat heb gegeten gaat het steeds beter. Helemaal fit voel ik me niet, maar ik besluit toch mee te gaan naar de excursie lampionnen maken. Tim wil op zich ook wel, maar als bijna alle knullen afhaken wil hij ook niet meer…. Kok gelukkig wel.
Achterin de zaak zien we hoe de lampion gemaakt wordt. Voor ons ligt het bamboe frame al klaar. We zoeken 4 lapjes uit, leuke kitsch kleuren natuurlijk, en aan elk tafeltje zit een medewerkster die ons helpt. En het regelmatig overneemt omdat de lijm net iets te dik is, het stofje net niet strak genoeg aangetrokken of we gewoon niet snel genoeg zijn. Ik voel me net een kleuter maar op zich is het wel grappig. En ja hoor, doe ik al die moeite en is Kok de enige waar ze “mooi” tegen zegt! Grrrr… Maar uiteindelijk hebben we wel allebei een leuk lampionnetje gemaakt, die ook nog redelijk op te vouwen is voor in de koffer. Daar is nog over nagedacht ook.
Als we dan om 15u eindelijk terug zijn in het hotel nemen we eerst een douche. Tim hangt in het zwembad en Rick ligt nog op bed, hij heeft ook hoofdpijn en voelt zich niet lekker. Daar ook maar een paar pillen ingestopt, want we moeten nog naar de kleermaker om te passen. Dus stappen we een uur later weer de warmte in. Als we aankomen bij de kleermaker zijn de pakken al zo goed als klaar! Echt bizar. Gisteren hadden we al begrepen dat ze 300 kleermakers in dienst hebben. We mochten ook boven de winkel kijken en zelfs foto’s maken in het atelier. De kleermakers komen er even bij, er worden nog wat foto’s gemaakt en wat spelden verplaatst. Overal is over nagedacht, zelfs bij Rick “voor als hij nog wat breder wordt”. Morgenochtend om 10u mogen we weer langs komen. Dan kan er eventueel nog wat aangepast worden, want ze moeten wel klaar zijn morgen.
We zijn blij als we weer terug zijn in de airco van het hotel en we besluiten er niet meer op uit te gaan vanavond. We halen nog even de was op die we gisteren ingeleverd hebben en nu voor de poort van het hotel opgehaald kan worden. Een tientje voor ruim 6kg wasgoed, compleet gestreken en verpakt. Nu redden we het wel de rest van de vakantie. We eten op de meest ongezellige locatie tot nu toe, maar wel koel en lekker eten. Daar is ook wat voor te zeggen. Het restaurant is bijna leeg dus het personeel houdt ons goed in de gaten. En hebben door dat wij erg moeten lachen om de achtergrondmuziek…. Mariah Carey met “All I want for Christmas”! Blijkbaar verstaan ze daar dus wel iets van want ze gaan gelijk met z’n drieën in overleg en even later horen we Ed Sheeran. Kok en ik hebben een menu waar het toetje al bij zit, de jongens niet. Krijgen we ieder mangomousse met twee lepeltjes zodat we kunnen delen! Ik dacht het niet…. Rick hoeft niets meer (die is dus echt nog niet lekker) en Tim bestelt cheesecake. De toetjes zijn hier duurder dan het hoofdgerecht, maar dat zegt meer iets over het feit dat je voor 4 euro al een hoofdgerecht kunt bestellen. De rekening gaat op het kamernummer van Rick en Tim (vond ik gewoon grappig), dus afrekenen hoeft nog niet. Even na 20u zitten we weer op onze kamer, drinken een kop koffie want eindelijk zakjes oploskoffie gevonden vandaag die geen 3 in 1 zijn. We duiken er (alweer) vroeg in en gaan proberen iets langer te blijven liggen morgen. Op de gang zitten een paar irritant gillende Vietnameesjes, tot ’s avonds laat en vanochtend vroeg was er ook al gegil op de gang. Maar goed, het heeft dus ook voordelen als je regelmatig van hotel wisselt…. Zaterdag gaan we weer. Morgen onze eerste hele vrije dag!