9 aug, Hué - Hoi An

Dag 10, Hué – Hoi An
Het vroege opstaan gaat wennen, we zijn er al om 6u uit. Het zonnetje is er ook al weer vroeg bij. Nog een laatste keer ontbijt hier, ik neem er lekkere noedelsoep bij want je kunt alvast maar wat vocht binnen hebben. Om 8u zitten we in de bus, op weg naar Hoi An.
Onderweg vertelt Esther wat we de komende (vrije) dagen aan excursies kunnen doen. Fietsen, bezoek aan een mooi tempelcomplex, massage en kookworkshop. We blijven 3 nachten in Hoi An en willen ook een beetje relaxen. Rick wil een pak op maat laten maken en dat zou hier goed moeten kunnen. We besluiten alleen te gaan fietsen, dat vinden we alle vier leuk.
Onderweg zien we veel eucalyptus, deze boom wordt veel gebruikt als herbeplanting en de olie wordt uit het blad gehaald. Omdat deze boom snel water uit de grond kan halen, worden ze geplant in moerasgebieden om zo de malariamug te bestrijden. We stoppen even bij een adresje langs de weg waar ze de eucalyptusolie uit de bladeren winnen. Het is een simpel proces van destillatie, grappig om dat zo langs de kant van de weg te zien.
De wolkenpas waar we vervolgens overheen rijden is de scheiding tussen het subtropische en tropische klimaat. We gaan nu naar zuid Vietnam. Op dit moment is er een conflict tussen Vietnam en China in dit gebied. China claimt wat eilanden die niet van hen zijn. Het heeft natuurlijk te maken met olie. We rijden door Da Nang, de vierde grote stad van Vietnam. Deze stad heeft het beste leefklimaat van Vietnam, het is er schoon en veilig. In 1885 hebben de Fransen hier voet aan wal gezet en later ook de Amerikanen. Nu is het een populaire badplaats die jarenlang “China beach” heette, maar vanwege het conflict is aangepast naar “Da Nang beach”. Veel kinderen in dit gebied zijn na de oorlog afgestaan omdat gemixt bloed niet geaccepteerd werd. In dit gebied zijn ook de meeste gifaanvallen geweest, maar met behulp van Amerika is veel vervuilde grond afgegraven. Dat geldt niet voor veel andere delen van Vietnam, er is simpelweg geen geld om alle dioxine uit de grond te halen. In dit gebied wordt veel marmer bewerkt, we stoppen even bij een van de 500 families die er hier van leven. Maar als je even wilt kijken loopt er gelijk iemand achter je aan, we zijn er dus snel klaar mee.
Hoi An is een leuk dorpje met een autovrij centrum (niet scootervrij..) en ons hotel ligt er een stukje buiten. Er zijn meerdere invloeden in de bouwstijl: Vietnamese daken (hol en bol, yin en yang), Chinese decoratie en Japanse dakbalken. Veel huizen hebben een binnenplaats en zijn de voor- en achterkant zonder ramen. Dit was vroeger i.v.m. de handel het makkelijkst, vanaf het water kon het zo het huis in. Een paar keer per jaar lopen de huizen onder, daarom is de begane grond vaak slecht onderhouden.
Na de lunch en aankomst in ons hotel hebben we een paar uur vrije tijd. We nemen een duik in het zwembad, warm! Als we dachten hiervan op te frissen, helaas… Tegen 16u verzamelen we voor een wandeling naar het centrum, waar we een beetje wegwijs gemaakt worden. De komende dagen kunnen we wat meer onze gang gaan. Het dorpje is super toeristisch maar ziet er wel gezellig uit. We bezoeken een oude Japanse brug, wat vroeger de grens was tussen Chinezen aan de ene kant en Japanners aan de andere kant. De brug is overdekt en bovenaan is ook een ingang naar een Chinese tempel. Die gaan we misschien de komende dagen nog bezoeken. Onze stadstour eindigt via een Chinees gemeenschapshuis in de winkel van een van de vele kleermakers hier. En de enige waar je foto’s mag maken van het atelier! We blijven hangen en net als Rick gaat Kok toch ook voor een pak. De maten worden opgenomen, er wordt zelfs een 3d scan gemaakt en de stof en model worden uitgekozen. Binnen een half uur staan we weer buiten, morgenmiddag passen en overmorgen moeten ze klaar zijn. We zijn benieuwd!
Om 18.30u gaan we met een groot gedeelte van de groep eten in het restaurant van een vriend van Esther. De kinderen duiken weer bij elkaar, we spreken ze amper deze reis. Maar ze vermaken zich prima dus vooruit. Rond 21u lopen we terug naar het hotel. Het dorpje is dan verlicht met allemaal lampionnen, zo sfeervol allemaal! Het zwembad is nog open en daar maken Rick en Tim nog even gebruik van. Ik probeer mijn dikke enkels iets dunner te laten worden in mijn heerlijke koele kamer, maar het wil niet erg lukken. Morgen gaan we fietsen, niet in de bus dus dat zal wel schelen. De wekker gaat om 6.45u.