11 aug, Hoi An

11 aug, Hoi An
Vandaag dus een rustig dagje. We kunnen uitslapen, maar zijn om 7u al wakker. Wel uitgerust, dus geen probleem. In de ontbijtzaal is het ook nog lekker rustig. De vriendelijke dame van de bediening moet lachen als ze ons voor de derde keer van koffie voorziet. Kok neemt voor de eerste keer eens géén spek bij het ontbijt, zou het te maken hebben met het charmante boeddha-buikje zoals ze dat hier noemen? Rick en Tim ontbijten een uurtje later en dan zijn we klaar voor onze wandeling naar de kleermaker, voor de laatste passessie. Het is maar een kwartiertje lopen, maar we zijn blij als we de airco van de winkel voelen. Net als gisteren krijgen we gelijk een flesje water aangeboden. De pakken zijn prima, worden vandaag nog een keer helemaal nagelopen en vanavond bezorgd in het hotel. De verkoopster zegt dat Rick maar terug moet komen voor een mooi pak als hij gaat trouwen. De maten worden in de computer gezet, dus een volgend pak kan eenvoudig online besteld worden. Binnen een kwartier staan we weer buiten. Rick heeft last van zijn darmen, moet elk uur naar de wc dus zoeken we een koffietentje op. En drinken Rick en Tim (superzoete) pittige gemberthee, goed voor je buik zeggen ze. Maar dat zal dan de variant zonder suiker zijn denk ik… Er komt een paar keer iemand binnen wandelen om uitgesneden kaarten te verkopen. Die heb ik op de kerstmarkt in Duitsland ook al een paar keer gezien, maar deze hebben wel leuke Vietnamese afbeeldingen. Ik koop er drie, ben in een gulle bui vandaag en ons uitgavenpatroon is tot nu toe best netjes dus vooruit.
Er is veel te zien in Hoi An, het meeste de oude Chinese handels- en gemeenschapshuizen. Hoi An is Unesco erfgoed, je moet een kaartje kopen om het oude centrum in te lopen en dan zitten er gelijk 5 entreekaartjes bij voor een bezienswaardigheid. Die huizen geloven we wel, maar de oude Japanse brug willen we wel even van binnen zien. Omdat de overdekte brug zo breed is, is er een Chinees tempeltje in gemaakt. In de hoek staat een bordje “smoke free area”, terwijl voor het altaartje wel tientallen wierookstokjes staan te walmen! Aan de andere kant van de brug komen we een vrouwtje tegen met een juk op haar schouder. Ze verkoopt fruit en vraagt of we hem ook eens willen voelen. Dat is zwaar! We maken foto’s en dan koop ik wat fruit. De mevrouw ziet haar kansen en laadt een plastic tasje vol met bananen en ramboetan. Wel wat veel en het kost 150.000 dong. Ik heb maar 120.000 en dat vindt ze ook goed. Tuurlijk, dat is 4,50 euro dus haar dag is weer goed. En ik heb geen zin in gierigheid, die mensen hebben hier geen makkelijk bestaan.
Het is inmiddels 12u en dat merken we. Het is 38° en geen schaduw, dus in rap tempo (nou ja…) terug naar het hotel. We komen nog een winkeltje tegen waar ze shuttles verkopen, daar wordt hier mee gevoetbald en je schijnt ze alleen in Vietnam te kunnen kopen. Tim wil er wel graag een, Rick natuurlijk ook en dan nog een paar reserve. Daarna lopen we zowaar langs een pharmacy dus gelijk naar binnen gestapt. Als ik iets tegen diarree vraag legt ze twee doosjes neer en er zit gelukkig een Engelse bijsluiter bij. Het ene lijkt iets van ORS, maar dat heb ik zelf al bij me. Dan zet ze een doos Imodium neer. Kijk, dat kennen we, dus die wil ik. Ze gaan per stuk, ik neem er 8 mee. Hopelijk werkt het, want morgen hebben we onze langste reisdag: 7-8u in de bus.
’s Middags eten we een flinke kom noedelsoep in het hotel en gaan we ook nog even het zwembad in. Ik heb het snel gezien in dat warme water, maar op een ligbedje in de schaduw is het best uit te houden als je net uit het water komt. Tim vraagt waar we vanavond gaan eten, we hebben nog geen idee. Hij wil graag samen met Noah eten, die gaat met zijn ouders naar Goodmorning Vietnam, een Italiaans restaurant. Het zijn gezellige lui, dus prima. Om 18u lopen we met z’n allen naar het oude centrum en daar komen we nog een Fox-gezin tegen. Dat wordt dus met 11 naar de Italiaan… maar dat blijkt geen probleem. Rick zou niet te vet eten, dus bestelt hij pizza met 4 kazen en chocolademousse toe…. Als dat goed gaat maak ik me de rest van de vakantie geen zorgen meer, haha! Rond 20.30u zijn we terug in het hotel en zijn de kostuums keurig bezorgd. We pakken de koffers weer netjes in, die moeten morgen om 6.45u op de gang staan. We hoeven er niet zelf mee te slepen, Fox heeft een handig systeem waarbij alle koffers per kamer een nummer krijgen. Ze worden dan op de juiste kamers neergezet en voor de deur weer opgehaald. Zo verdienen de bellboys ook allemaal eenzelfde fooi uit de fooienpot. Hoeven wij ons dus niet druk om te maken. Ik spiek op internet alvast naar het volgende hotel in Qui Nhon, waar we morgen naartoe rijden. Ziet er ook niet verkeerd uit. De jongens zijn nog even zwemmen (is hier tot 22u open), moeten dan hun koffer nog inpakken. Dat zal zeer doen als ze om 6u hun wake-up call krijgen :-).