6 aug, Halong Bay-Hué

Vandaag wordt een beetje een rare dag, omdat we nu nog op de boot zitten en vanavond op de nachttrein zullen stappen. We zijn vroeg wakker en het lijkt er buiten goed uit te zien. We kleden ons aan en zitten om 7u aan de koffie met mini muffins en koffiebroodjes. Om 7.45 moeten we klaar staan voor het bootje dat ons naar het strand brengt , waar we de klim naar boven gaan wagen. De jongens kijken wel uit, die liggen nog te pitten. Uiteindelijk gaan er van de hele groep (25) maar 5 naar boven. Hoewel het een flinke klim is valt de afstand ons wel mee. Maar vanwege de warmte zijn we dood als we eindelijk boven zijn. En bedenken we dat we vergeten zij ons waterflesje mee te nemen! Het uitzicht maakt het zeker de moeite waard; het is zonnig en helder en ongelooflijk mooi allemaal. De tocht naar beneden is minder zwaar, maar terug op de boot voel ik hoofdpijn opkomen. Eerst water! Daarna gaan we brunchen en is het na een laatste uurtje varen tijd om weer voet aan wal te zetten. Omdat er een aantal van de groep een vlucht boven de baai geboekt hebben wachten we een uurtje. Tijd om wat extra drinken in te slaan. Na anderhalve liter water, een paar pillen en een uurtje rust in de bus zakt de hoofdpijn gelukkig. Het is inmiddels 14.00u en tijd voor een tussenstop. Voor dineren hebben we vanavond geen tijd, dus eten we nu alvast een broodje hamburger. Het kan er maar in zitten. We slaan gelijk wat trein-voorraad in, want hoewel het de bedoeling is dat deze morgenochtend rond 9u arriveert in Hué, kan er zomaar een paar uur vertraging zijn. Het verkeer in Hanoi valt mee dus we zijn ruim op tijd in het hotel. Esther heeft per familie een kamer geregeld waar we ons wat op kunnen frissen. Niet dat het veel nut heeft want als je buiten staat ben je al weer klam, maar het idee is leuk. We trekken toch maar even een lange broek aan voor als het koud is in de trein en besluiten nog even snel iets te gaan eten. Dat wordt de Burger King, een slecht dagje dus. Net als we terug willen lopen naar het hotel is er een wolkbreuk: in no time staan de straten blank. Niet handig als je weet dat je over 20 min met je koffer klaar moet staan… er zit niets anders op dan er doorheen te gaan. Met als gevolg doorweekte kleding en binnen 10 min natte kleren ruilen voor droge. Het blijft regenen en we moeten weer naar de bus lopen…. We proberen taxi’s te regelen maar helaas, er waren er meer met dat idee. Nu komen de poncho’s die we in Thailand kochten nog van pas. De buschauffeur zal blij met ons zijn… maar levert ons wel op tijd bij het treinstation af. Nou ja, onderweg blijkt Kees, onze oudste groepsgenoot, niet in de bus te zitten! Op het moment dat zijn familie dit in de gaten heeft belt hij al omdat hij de groep niet meer kan vinden… hier krijgen we toch allemaal wel even de slappe lach van, zelfs Kees zijn vrouw. Na wat kunst- en vliegwerk is hij gelukkig op tijd in de trein. Deze vertrekt om 19.30u en de kinderen maken een hangplek ergens in de wagon. Want ja, je gaat natuurlijk niet bij je ouders in de coupé zitten. Een coupé bestaat uit 2 stapelbedden, zodat wij lekker met z’n vieren zijn zonder vieze Vietnameesjes. Het is weer een hele belevenis, met harde matrassen en korte bedjes. En natuurlijk zonder wifi. Maar het idee dat we morgen een dag vrij hebben in een hotel met zwembad geeft ons iets om naar uit te kijken.